Kształtowanie zainteresowania teatrem w wieku przedszkolnym

KSZTAŁTOWANIE ZAINTERESOWANIA TEATREM U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM.

Wiek przedszkolny jest okresem decydującym o rozwoju przyszłej osobowości dziecka. już od
najmłodszych lat dzieci w tym wieku lubią wcielać się w różne postacie. Lubią zabawy w dom, sklep,
lekarza. Podczas tych zabaw nieświadomie stają się aktorami, przebierają się, gromadzą rekwizyty i
odgrywają role: mamy, sprzedawcy. Zabawa w role służy zaspokajaniu wewnętrznej potrzeby
przyjmowania przez dziecko roli dorosłego. Naturalną potrzebą dzieci jest umiejętność wyrażania się w
różnych formach ekspresji, w mowie, śpiewie, pracach plastycznych czy ruchu. W przedszkolu
prowadzone są różne zajęcia aktywizujące spontaniczną kreatywność dzieci, a zabawa w teatr może być
bardzo interesującym
i wyrazistym efektem ujawniającym doświadczenia i osiągnięcia dzieci. Jednym z zasadniczych
czynników rozwoju dziecka, obok uwarunkowań biologicznych, wpływów środowiskowych i
wychowania, jest aktywność jednostki wyrażona w toku podejmowanych czynności motorycznych,
werbalnych i umysłowych. Wprowadzanie dzieci w świat sztuki poprzez zabawy teatralne przynosi im
wiele korzyści, doskonali mowę, rozwija wyobraźnię, sprzyja umuzykalnieniu, rozwija płynność ruchów
oraz poczucie własnej wartości. Jest to także okazja do wspaniałej zabawy, dającej dzieciom wiele
satysfakcji. Odtwarzanie treści utworu skłania przedszkolaki do zapamiętywania, koncentrowania uwagi
na określonej działalności, kulturze mówienia i zachowania się. W trakcie zajęć teatralnych dzieci mogą
dowiedzieć się, jak powstaje sztuka teatralna i wzbogacają swój słownik o różne pojęcia związane z
teatrem. Zabawy w teatr wywierają duży wpływ na postawy moralne dzieci, wyostrzają zmysł obserwacji,
kształtują osobowość i rozładowują nagromadzone emocje, a wczesne kontakty ze sztuką zachęcają do
własnej twórczości.
Dzięki kontaktom ze sztuką dziecko rozwija myślenie, wyobraźnię, poznaje skutki zachowań bohaterów,
wnika w ich przeżycia. Teatr pozwala wyrobić u dziecka nawyk odwiedzania ośrodków kultury jako
miejsca atrakcyjnego spędzania wolnego czasu.
Dzieci uczęszczając do przedszkola, mają możliwość słuchania bajek, opowiadań, oglądają obrazki,
słuchają muzyki, tańczą, śpiewają i recytują. W działalności tej mogą nie tylko rozwijać zainteresowania,
ale i zaspokajać potrzeby. Już na terenie przedszkola należy mówić o twórczości teatralnej dzieci., o
przygotowaniu przyszłych odbiorców sztuki teatralnej. Troska przedszkola powinno być nie tylko stałe,
systematyczne wzbogacanie zasobu wiedzy dziecka, jego spostrzeżeń i wiadomości, ale także kształcenie
różnorakich umiejętności, stwarzanie okazji do podejmowania zabaw, inscenizacji, udostępnianie
widowisk lalkowych, zachęcanie do podejmowania prób grania różnych ról i manipulowania lalkami.
Stosowanie tych form, pomoże dziecku w jego kontaktach ze światem, nauczy je twórczego korzystania z
dóbr kulturalnych. Wychodząc naprzeciw nowej podstawie programowej przedszkole ma obowiązek
między innymi wychowywać dzieci przez sztukę i przygotować wychowanka di roli widza
i aktora.
Umiejętności bycia widzem i aktorem dziecko nabywa poprzez szereg oddziaływań np. oglądając
teatrzyki przyjeżdżające do przedszkola, inscenizacje przygotowane przez nauczyciela, wyjścia do teatru,
uczestniczenie w różnego rodzaju koncertach muzycznych, podczas imprez okolicznościowych
przygotowanych przez dzieci.
Inną jeszcze formą poznania teatru przez dzieci są zabawy z zastosowaniem kukiełek, pacynek, zabawek
znajdujących się w najbliższym otoczeniu. Treści przekazywane za pośrednictwem teatru lalek nie tylko
wzbogacają wiedzę dziecka o otaczającym świecie, ale budzą jego aktywność twórczą. Zabawy w teatr
dają okazję do przebywania w upragnionym świecie fikcji. Silna wrodzona potrzeba fikcji,
przekształcania rzeczywistego świata, tęsknota dziecka do tego, aby być kimś, aby czynnie uczestniczyć
w wielkiej fantastycznej przygodzie – stanowią pole do kształtowania wrażliwości estetycznej, moralnej i
społecznej. Natomiast uczestnicząc
w przedstawieniach jako widz, dziecko może żywo reagować na to co dzieje się na scenie, uczy się
kulturalnego zachowania podczas występów, przeżywa losy bohaterów, dokonuje oceny ich
postępowania, odróżnia dobro od zła. Wtedy również dziecko obcuje z językiem literackim, dostrzega
piękno mowy ojczystej, co sprzyja jej rozwojowi.
Według fachowej literatury pierwsze przedstawienia zaspokajają u dziecka jedynie potrzebę
nowości, uczą oczekiwania czegoś niespodziewanego. Następne doświadczenia teatralne opierają się na
coraz pełniejszej percepcji cało9ści przedstawienia – scenografii, muzyki, czynności kukiełek, tekstu

literackiego – wywołując przeżycia estetyczne, oparte na wzruszeniach i pobudzają do myślenia oraz
scalają widownię.
Dzieci zainteresowane teatrem chętnie same podejmują zabawy inscenizowane. Przygotowując się do
odgrywania roli, dzieci potrafią wyrazić emocje za pomocą brzmienia głosu, wyrazu twarzy, gestów.
Doskonalą również umiejętność prowadzenia dialogu, uczą się planowania kolejnych scen,
współdziałania z kolegami – aktorami.
Zorganizowanie w przedszkolu kącika teatralnego ze swobodnym dostępem do kukiełek, strojów,
pacynek pozwalających na swobodną, spontaniczną zabawę umożliwia dzieciom fantazjowanie i
tworzenie spektakli według własnych pomysłów.
W teatralnych doświadczeniach i przygodach kształtuje się u dziecka widza i aktora, specyficzne,
głębokie przeżycie artystyczne, będące podstawą wszelkiej późniejszej percepcji teatru. Droga
oddziaływań nauczyciela poprzez wykorzystanie wychowawczych walorów zabaw w teatr, prowadzi do
tzw. Edukacji teatralnej, do wychowania widza, który będzie odczuwał potrzebę kontaktu z teatrem,
będzie reagował na piękne żywe słowo, na precyzję ruchu, barwę. Stosowane w pracy z dzieckiem małe
formy sceniczne i zabawy twórcze to bogate źródło satysfakcji, początek prawdziwych przeżyć, które
dokonują się i realizują przy żywym, pełnym i autentycznym zaangażowaniu małego widza i aktora.